Creatives

CONCERTZANGER
Peter Vos heeft als lyrische tenor een ruime oratorium- en concertervaring op kleine en grote podia. Zo wordt hij veelvuldig geroemd vanwege zijn warme en dynamische Evangelisten-vertolkingen in de Matthäus en Johannes Passion van  J.S. Bach.
Naast en na een succesvol afgeronde studie geneeskunde, genoot hij zijn zangopleiding bij sopraan Christa Wolfs-Van den Bosch, tenor  en dirigent Jos van Eyck en Wagner-tenor Manfred Jung tot medio 2008. Van 2010 tot aan diens plotse overlijden in 2012 werd hij gecoacht door tenor en dirigent Hein Meens. Hij volgde masterclasses bij John Bröcheler, Manfred Jung, Kurt Moll en interpretatielessen bij Joop Schets, Paul Waerts en Jan Joost van Elburg. Momenteel wordt hij gecoacht door zangpedagoog Frank Hermans.
Vanaf 2016 maakt hij voor zover mogelijk jaarlijks succesvolle muziektournees. Te noemen zijn concertreizen door o.a. China, Noord Italië, Noorwegen en Hongarije.

OPERA-, OPERETTEZANGER en ACTEUR/PRESENTATOR/DOCENT
Peter zong een verscheidenheid aan grote Opera-, Operette- en Musicalrollen in vele talen in binnen- en buitenland. Ook speelde hij een rol in een film over palliatieve zorg, geeft presentaties en verzorgt regelmatig lezingen.

CREATIVE
De laatste jaren werkt hij toenemend aan de producerende kant van het vak. Het schrijven van eigen producties, dramaturgie en regie zijn bescheiden ontwikkelingen in zijn carrière.

Peter combineert een inspirerende zangpraktijk met zijn werkzaamheden als arts voor mensen met een verstandelijke beperking.
Zie ook: www.petervostenor.nl

Als overtuigd atheïst raakt het me al jarenlang hoe emotioneel het luisteren naar één van de Passionen van Bach kan zijn. Zowel bij gelovige mensen als mensen zonder godsbeeld. Laat staan als je het zelf mag uitvoeren. Er zit zoveel levenswijsheid en menselijkheid verweven in deze muziekliteratuur. Als verhalen-verteller, zoals ik mezelf graag zie, een onuitputtelijke bron van gemoedstoestanden en ethische dilemma’s.
Het gebeurde mij als de evangelist in de Matthäus Passion op goede vrijdag 2019, terwijl de zon achter de kerk en de huizen naar de einder zakte. Bij de laatste, wegebbende klanken biggelden de tranen ineens langs mijn wangen, en bij mij niet alleen. Zo bijzonder kan het zijn als honderden mensen samen opgaan in dezelfde beleving, in hetzelfde verhaal, in dezelfde harteklop haast.  Die bijna ‘hemelse’ ervaring, samen met die een week daarvoor semi-scenisch uitgevoerde Johannes Passion die ik samen met Arjan heb mogen maken, maakten me zó enthousiast dat ik een eigen zoektocht begon, een nieuw verhaal bedacht, voor een modern muziektheaterstuk die deze zelfde emotie en wijsheid benadert, maar dan vanuit een niet-kerkelijk perspectief. Zonder daarmee de overtuigingen onderuit te halen en met diep respect naar mensen die wel een confessionele boodschap uit dit verhaal halen.
Naar mijn gevoel en overtuiging gaat het om een universele boodschap. En die universaliteit willen wij graag in dit muziektheaterwerk tot uiting laten komen. Als zuiver menselijk, humanistisch gegeven.
Ik hoop dat de toeschouwer straks vindt dat wij in die opzet zijn geslaagd.

'Mijn oom is uit nieuwsgierigheid gestorven,
hij vroeg zich af wat men hem hierna bood.
Hij kon niet langer wachten, op een morgen
was hij dood’.  (Annie M.G. Schmidt)

Het zijn van die zinnen waarvan ik zou willen dat ik ze zelf geschreven had. Van die zinnen waar ik drie uur lang naar zou kunnen kijken zonder dat het me verveelt. En dat is volgens mij het belangrijkste wat ik kan zeggen over waar schrijven begint: bij lezen. En bij de eindeloze fascinatie voor mensen die het zo goed kunnen dat je na jaren oefening nog niet het idee hebt dat je erbij in de buurt komt. 

Voor mij begon het met Annie MG Schmidt, al kan ik niet zeggen dat ik op mijn vierde het vakmanschap bewust herkende. Voorgelezen worden, later zelf lezen. Na Annie kwamen Dick Laan en Thea Beckman, Jan Terlouw en Astrid Lindgren. Later kwam het zingen erbij, waardoor taal, melodie, ritme en rijm steeds meer verweven raakten. Ook daar was Annie van de partij, maar ook Ted van Lieshout, Willem Wilmink, Drs. P., Kees Torn, Acda en de Munnik, Brigitte Kaandorp, de musicalhertalingen van Martine Bijl en Daniël Cohen. En ok, Jason Robert Brown, want misschien is het ultieme vakmanschap wel dat je tekst zo met de muziek samenvalt, dat het echt onvertaalbaar is. Inspiratie komt ook uit mensen en de taal van het dagelijks leven. In mijn dagelijks werk als GZ-psycholoog spelen woorden vaak net zo’n grote rol als wat niet wordt gezegd.

Maar naast inspiratie is het een kwestie van doen. Via kinderlijke rijmschema’s en steeds uitgebreidere Sinterklaasgedichten naar drakerige pubersonnetten over niet-beantwoorde liefdes. Versjes voor een schoolwerkstuk, essays, liedjes voor gelegenheden. En zo kwam het dat ik in 2012 samen met Arjan van Baest de musical ‘Lady in the Dark’ (Moss Hart, Ira Gershwin en Kurt Weill) hertaalde. Vier jaar later schreven we samen onze eerste eenakter Mingo voor hetzelfde theatergezelschap. En vele langere en kortere liedjes en producties volgden.

Thomas’ Passie is binnen dat kader wel één van de meest grote projecten. Peter nam de bewonderenswaardige taak op zich om zich maanden in te graven in literatuur over gnostiek, het leven van Jezus, het evangelie van Thomas, de liefde van Maria Magdalena en alle hele en halve waarheden daar omheen. Hij heeft dit omgezet naar een spannend verhaal over trouw, verlies, visie en macht. Aan mij de schone taak om dit verhaal verder tot leven te laten komen in liedteksten. Mijn belangrijkste focus hierbij was om vooral de onderlinge dynamiek, en de interne psychologie van de personages zelf te verbeelden. Niet heel ongebruikelijk voor een psycholoog, en wat u straks ziet op het toneel is hopelijk net zo veelzijdig als wat klinkt in mijn praktijk. Soms toegankelijk in gesloten vormen en duidelijk rijm, soms zo onnavolgbaar als de menselijk geest zelf. 

‘Doe nooit wat je moeder zegt, dan komt het allemaal terecht’
Misschien heeft Jezus ook wel naar Annie geluisterd.

Arjan van Baest (1969) werkt als componist, dirigent en pianist/organist in kerk, concertzaal en theater. Hij is een van de vaste pianisten van Dorine van der Klei. Met zanger Jelle Leistra vormt Arjan het duo ‘Leistra en Van Baest’, dat zich vooral toelegt op de liedjes van Harry Bannink.

Voor het amateurtheater schreef Arjan de muziek voor ‘Lodewijk Napoleon in Brabant’, ‘Mingo’, ‘Een wintervertelling’, ‘Muze van mijn hart’, ‘Pleisketier – de musical’. Voor sopraan Sanne Vleugels schreef Arjan de muziek voor de mini-opera ‘Diva’. Verschillende composities van Arjan zijn opgenomen op cd: koorwerken op ‘Pro Luce’ (2013), kleinkunstliedjes op ‘Lezen in bed’ (2017), liturgische muziek op ‘Licht en liefde’ (2018), kamermuziek op ‘Dromen op muziek’ (2018) en pianomuziek op ‘Piano Works’ (2020).

Arjan arrangeerde voor Theaterchor Niederrhein verschillende popsongs voor theaterorkest, en in opdracht van ‘1000 Stemmen zingen Huub Oosterhuis’ bewerkte hij enkele liturgische liederen van Antoine Oomen en Bernard Huijbers voor groot orkest. Voor de theaterproductie ‘100 op een hoop’ (najaar 2021) schrijft Arjan arrangementen op bekende popsongs uit de afgelopen decennia. Hij is tevens de muzikaal leider van dit project.

Arjan studeerde compositie bij Kees Schoonenbeek, koordirectie bij Louis Buskens (cum laude) en orkestdirectie bij Arjan Tien. Aan de Universiteit van Tilburg promoveerde hij op een proefschrift over muziek, tekst en betekenis.
Zie ook: www.arjanvanbaest.nl

Muziek is voor mij verbinding, ook in het componeren van Thomas’ Passie. Door het handelen van de personages te verbinden met klankkleuren en muzikale beweging kan ik het gedrag van die personages in een bepaald licht zetten, dat geeft hen extra ‘kleur’. Als componist heb ik daarvoor een scala aan muzikale technieken tot mijn beschikking uit uiteenlopende muzikale stromingen – het palet is in principe onbegrensd, ik kijk graag over grenzen heen. Wélke kleur dat uiteindelijk oplevert, welke indruk een personage achterlaat, en hoe vervolgens de verschillende personages zich in dat opzicht tot elkaar verhouden, is aan het publiek zelf. Beeld, tekst en muziek kunnen alleen de bouwstenen aanreiken. En ook dat is verbinding.